Stage met kerstkoekjes

Er ligt een bakboek op mijn nachtkastje om te lezen, er ligt een breiwerkje op mijn bed om aan te beginnen en er staat een cd aan om mee te zingen en ik? Ik kan alleen maar mijn ogen dicht doen. Het is nog geen negen uur ’s avonds maar ik ben gesloopt. Ik loop sinds een aantal weken weer stage en het is zwaarder dan ik had ingeschat. Ik ben nu tweedejaars verpleegkundige en loop stage in een verzorgingstehuis met zwaar dementen bewoners. 

Terwijl ik zachtjes meezing met het liedje wat wordt afgespeeld, sluit ik mijn ogen en droom ik weg. Eindelijk weer bakdingen waar ik naar uit kan kijken. Ik heb voor kerst een aantal kerstkransjes en red velvet cakes die ik ga maken en in januari en februari twee grote bestellingen. 

Maar er ligt ook een spannend ideetje in het verschiet. Samen met mijn collega stagiaire mogen wij de middagactiviteit vaak verzorgen en nu had ik bedacht om samen met de bewoners koekjes te gaan bakken. 

Ik zag het al helemaal voor me, hoe fantastisch iedereen het gaat vinden, hoe enthousiast ze er aan meedoen en hoe gesmeerd het allemaal gaat lopen. Nu ben ik vrij "realistisch" ingesteld en deze dag zal er nooit zo uit zien met dementen ouderen. Deze lieve dames en heren hebben een korte aandachtsboog en kunnen niet alles meer begrijpen wat je verteld. Het zal dan zo zijn dat het koekjes bakken voornamelijk bestaat uit het uitrollen van het deeg en het er in drukken van de vormpjes in het deeg.

Dit maakt het werken in een verpleeghuis voor mij zo leuk. Het is altijd een verassing hoe een bewoner zich vandaag voelt en zich uitdrukt die dag. De dag verliep inderdaad iets anders en het werd inderdaad een activiteit die we uiteindelijk een-op-een hebben moeten doen, maar toen ik om mij heen keek en die grote glimlach zag op ieders zijn gezicht maakte dat eigelijk alles nog goed. 

En de koekjes waren prachtig en o zo lekker!