Lopen om taart te kunnen eten

Als ik naar buiten kijk, zie ik dat het regent, van die regen waar je kleddernat van wordt. Mijn hardloopschoenen zijn al aan, maar mijn zin ligt nog in de woonkamer, op de bank onder een dekentje. "Moet dit nou echt?" denk ik bij mij zelf. Ik zucht nog een keer diep uit en doe de deur open. Op weg naar Janna, om, je raad het al, hard te lopen. Ik heb het gevoel dat ik er stiekem ingeluisd ben, omdat ik niet had verwacht dat ons goede voornemen "om elke maandag te gaan hardlopen" het lang zou vol houden.

Maar hier sta ik dan, toch weer voor de deurbellen van het appartementencomplex om, als de deur open gaat, naar boven te lopen.

Nu al uitgeput, kom ik aan bij Janna haar appartement, drie trappen (misschien moet ik toch iets vaker hardlopen). "Thee?" vraagt Janna vanuit haar woonkamer terwijl ik in haar gang mijn schoenen weer uit doe. "Graag" en ik plof op een stoel bij de tafel.

Janna en ik hebben samen een gemeenschappelijke hobby, bakken. Janna is aan het koken

en samen hebben we het over bakken, over nieuwe bakideetjes, Heel Holland Bakt, over wanneer we tijd hebben om samen te bakken, en over onze grote bak ideeën.

Over onze eigen theetuin. Maar hoe begin je zo iets, wanneer is het goede moment om zoiets te starten en wat gaan we daar dan maken. Ik ben die week bezig met een

verjaardagtaart, een verjaardag met een thema, dat zijn de leukste taarten. En zeker als er ruimte wordt gegeven om zelf aan de slag te gaan met mijn fantasie, wat zou ik willen als kind op z'n taart hoe kan ik dat om zetten naar wat mijn klanten willen.

Dan is het erg fijn om iemand als Janna te hebben iemand. Die ook veel van bakken weet, maar mij soms even met mijn beide voetjes weer op de grond zet.

Na veel gelach en het eten is het toch tijd om onze schoenen aan te trekken en de vesting van Edam onveilig te maken.